Η καθηγήτρια Δρ. Julie Ponesse που διδάσκει ηθική στο Πανεπιστήμιο του Δυτικού Οντάριο, μας δίνει ένα έμπρακτο και εξαιρετικά σημαντικό μάθημα κουράγιου και ακεραιότητας.
Κρατείστε σημειώσεις.
“Το όνομά μου είναι Julie Ponesse και αυτό το μήνυμα αφορά τους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς. Είμαι καθηγήτρια Δεοντολογίας / Ηθικής (Εthics) στο Κολλέγιο Χιουρόν (Huron College) του Πανεπιστημίου του Δυτικού Οντάριο. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια στον Καναδά.
Σήμερα θα σας διδάξω ένα σύντομα μάθημα για την παγκοσμίως αποδεκτή δεοντολογία που αφορά τον εξαναγκασμό των ανθρώπων να προβούν σε ιατρικές διαδικασίες. Θα είμαι εγώ το παράδειγμα.
Ο εργοδότης μου, μόλις έδωσε εντολή, να κάνω το εμβόλιο για τον Covid 19. Εάν θέλω να συνεχίσωι να εργάζομαι ως καθηγήτρια θα πρέπει να κάνω αυτό το εμβόλιο. Ιδού το δίλημμα μου.
Το πανεπιστήμιό μου με εργοδοτεί ως ειδική στο θέμα της ηθικής. Κατέχω διδακτορικό στη Δεοντολογία και στην Αρχαία Φιλοσοφία και είμαι εδώ για να σας πω ότι είναι ηθικά λάθος να εξαναγκάζεται κάποιος να κάνει ένα εμβόλιο. Αν σας συμβαίνει αυτό, δε χρειάζεται να το κάνετε. Αν δε θέλετε να κάνετε ένα εμβόλιο Covid μην το κάνετε. Τέλος συζήτησης. Είναι δική σας απόφαση. Αυτή όμως δεν είναι η προσέγγιση του Πανεπιστημίου του Δυτικού Οντάριο που απαίτησε ξαφνικά να εμβολιαστώ αμέσως ή να μην παρουσιαστώ για εργασία. Έτσι, με το σχολικό έτος να ξεκινά σε λίγες μέρες αντιμετωπίζω άμεση απόλυση μετά από 20 χρόνια στη δουλειά, γιατί δεν θα υποταχθώ στην εισαγωγή ενός πειραματικού εμβολίου στο σώμα μου. Έχω κάνει πολλά εμβόλια στη ζωή μου, αλλά ποτέ δεν αναγκάστηκα να τα κάνω. Πάντα ήταν επιλογή μου. Δεν εργάζομαι σε περιβάλλον υψηλού κινδύνου, δεν είμαι γιατρός σε επείγοντα περιστατικά. Είμαι εκπαιδευτικός. Είμαι καθηγήτρια πανεπιστημίου. Η δουλειά μου είναι να διδάσκω στους φοιτητές μου, πώς να σκέφτονται κριτικά, πώς να υποβάλλουν ερωτήσεις που μπορεί να αποκαλύψουν ένα λανθασμένο επιχείρημα. Ερωτήσεις όπως αυτές:
- Ποιος το λέει αυτό;
- Ποια εξουσία δίνει την εντολή;
- Θα έπρεπε να τους εμπιστεύομαι τον έλεγχο του σώματός μου;
Ως καθηγητρια, δε χρειάζεται να παρακολουθώ τις ειδήσεις για να μάθω εάν τα εμβόλια για τον Covid είναι ασφαλή. Διαβάζω ιατρικά περιοδικά και συμβουλεύομαι τους συναδέλφους μου που είναι καθηγητές επιστήμης και ιατρικής. Έμαθα από γιατρούς ότι υπάρχουν σοβαρά ζητήματα σχετικά με το πόσο ασφαλή είναι αυτά τα εμβόλια. Υπάρχουν ζητήματα σχετικά με το πόσο καλά λειτουργούν. Κανείς δεν μου υπόσχεται ότι δεν θα κολλήσω ή θα μεταδώσω τον ιό εάν κάνω το εμβόλιο. Αλλά τελικά τίποτα από αυτά δεν έχει σημασία για μένα επειδή είμαι καθηγήτρια Δεοντολογίας και είμαι Καναδή.
Έχω το δικαίωμα να επιλέξω τι ή τι δεν εισέρχεται στο σώμα μου, ανεξάρτητα από τους λόγους μου. Αν μου επιτραπεί να επιστρέψω στο πανεπιστήμιό μου, είναι δουλειά μου να διδάξω στους φοιτητές μου ότι αυτό είναι λάθος. Με προσέλαβαν για να τους διδάξω ότι είναι ηθικά λάθος να επιβάλλουν μια πειραματική ιατρική διαδικασία ως προϋπόθεση εργοδότησης. Αυτό είναι το πρώτο μου και δυνητικά το τελευταίο μου μάθημα στην «Ηθική 101» της χρονιάς.
Στο πνεύμα του φιλόσοφου Σωκράτη που εκτελέστηκε επειδή έκανε ερωτήσεις, αυτό το μάθημα θα αποτελείται από μία μόνο ερώτηση. Η απάντηση είναι πολλαπλής επιλογής. Παρακαλώ ακούστε προσεκτικά.
Όταν ένα άτομο έχει κάνει την ίδια δουλειά προς ικανοποίηση του εργοδότη του για 20 χρόνια, είναι σωστό ή είναι λάθος να απαιτείται ξαφνικά να υποβληθεί σε μια αχρείαστη ιατρική διαδικασία για να διατηρήσει τη δουλειά του; Σε αυτή την περίπτωση η διαδικασία είναι μια ένεση ενός σκευάσματος που δεν έχει ελεγχθεί πλήρως για την ασφάλειά του. Δεν έχει αποδειχθεί ακόμη ότι είναι αποτελεσματικό. Έχει σχεδιαστεί για να αποτρέπει μια ασθένεια που αποτελεί μικρή απειλή για τον εργαζόμενο. Ο εργαζόμενος δεν επιτρέπεται να κάνει ερωτήσεις. Μπορεί να υποβληθεί μόνο στη διαδικασία ή να απολυθεί.
Στους πρωτοετείς φοιτητές μου: Είναι αυτό αωστό ή είναι λάθος; Την απάντηση την ξέρω ήδη.”